Definities van stress in de afgelopen 100 jaar:
Hans Selye (1936), een Oostenrijks-Canadese onderzoeker (tegenwoordig beschouwd als de vader van het stress-onderzoek):
Een mentale en fysiologische reactie van mens en dier veroorzaakt door specifieke externe stimuli (stressoren). Deze stressoren helpen enerzijds om met een bepaalde situatie om te gaan maar kunnen anderzijds mentale en fysieke belasting veroorzaken.
“Stress is geen mechanisme maar een individuele reactie van hete organisme op externe prikkels. “
Richard Lazarus (1966), een Amerikaanse psycholoog van Russische afkomst:
“Stress is de toestand van een individu (levend wezen) dat zich lichamelijk of geestelijk bedreigd voelt.”
Levi (1972), psycholoog.
“Stress is de niet-specifieke reactie van het lichaam op elke uitdaging die het moet overwinnen.
Kosmolinskij (1976),
“Stress is het systeem van reacties van het organisme op emotionele prikkels (of stressoren) van aanzienlijke sterkte, die erop gericht zijn een nieuw aanpasingsniveau tot stand te brengen of de reactie van het organisme als antwoord op de veranderende omstandigheden.”
Hacker en Richter (1984)
“Stress is de reactie op een onaanvaardbare, bedreigende of tegenstrijdige belasting die het gevolg is van een sterke over- of onderbelasting van een prestatie-eiesen of een in twijfel trekken van essentiële doelen, met inbegrip van sociale rollen.”
Greif (1991)
“Stress is een subjectieve intense onaangename spanningstoestand die ontstaat it de vrees dat een ster ongunstige, snelle en subjectief langdurige situatie waarschijnlijk niet kan worden vermeden. “
Bornstein (2000)
“Stress is een toestand die ontstaat wanneer bepaalde gebeurtenissen als bedreigend worden beschouwd voor het lichamelijk of geestelijk welzijn en wanneer de betrokkene niet zeker weet of de situatie al dan niet kan worden aangepakt.”
Kaluza (2005)